Het leven ondersteboven

Door een blog van een super lieve mama over haar zoontje met autisme, lag ik gisteravond in bed te denken aan de perikelen die wij met onze zoon de afgelopen jaren hebben moeten doorstaan.
Haar zoon is 10 jaar oud, ongeveer net zo oud als toen wij erachter kwamen dat er iets niet helemaal okay was met onze kanjer.
Ze schreef over hoe ingewikkeld het is om zoiets ogenschijnlijk eenvoudigs als kleding en schoenen kopen, voor een kind met autisme is, en niet te vergeten papa en mama!

Ik zie ons in die beginperiode nog stoeien, wat een drama’s waren dat. Omdat je nog in de ‘stel je niet zo aan’ stand zit, loopt het continue uit de hand. Ten eerste begreep ik niet waarom hij ineens niet meer richting stad wilde, en als we al wel daar aankwamen waarom hij na 5 minuten al naar huis wilde. Eindeloze discussies en uiteindelijk flinke ruzies. Ik deed zo mijn best om het in goede banen te leiden, maar achteraf wist ik natuurlijk helemaal niet waar ik tegenop moest boksen. Een gevecht wat je niet kunt winnen, autisme is de baas.

Uiteindelijk weer jaren later begrepen we elkaar beter, de diagnose was er nog niet helemaal maar mijn moederhart voelde, jij bent anders, dus we doen het anders. Samen 1 winkel kiezen, gericht winkelen. Langs alle shirts, truien jassen broeken, ieder kledingstuk moest geaaid worden, goed voelen, dan volgde jouw oordeel. 9 van de 10 items werden afgekeurd. Ik deed niet moeilijk meer, was een broek goed, okay dan gelijk vier van dezelfde meenemen. Ook voor de truien en shirts. Waarom moeilijk doen als het makkelijk kan.

Het enige, wat nu je inmiddels 16 bent nog lastig blijft, zijn schoenen en sokken. Sokken moeten ook van een bepaald materiaal zijn (welke weet ik nog steeds niet) er komen er meer in de container terecht dan aan jouw voeten. Schoenen is een RAMP, jij bent zo secuur en specifiek aangaande materiaal, zolen, binnenkant noem maar op! Als de schoenen zijn gelukt dan doe ik stiekem een dansje in mijn hoofd, wat een feest!!! We hebben schoenen gescoord!

Tijd doet veel, accepteren en loslaten. Mijn denkwijze moest ik aanpassen en dat heeft me echt even tijd gekost, toch is het eigenlijk heel simpel. Nu je ouder bent kun je het beter verwoorden, is er minder gedoe. Gewoon 1 winkel, hetzelfde merk, als het goed is dan is het goed.
Lieve mama die ook midden in deze fase zit, laat het los, luister naar jouw kind. De antwoorden liggen voor jouw neus als je maar durft los te laten, wat de patronen die vastgeroest zitten in jouw hoofd ook tegen je zeggen.

Autisme vraagt nu eenmaal om een specifieke aanpak, die vind je niet in boekjes, die vind je in jouw kind, je hoeft alleen maar te luisteren en je open te stellen.