goede voornemens?

Nieuw jaar dus goede voornemens? Nope!

 

Ligt voor de hand toch? Nieuw jaar dus nieuwe voornemens, nieuwe doelen, nieuwe plannen.

Mag ik zeggen dat ik hier zeer ernstig allergisch voor ben. Nieuwe doelen, voornemens en plannen maken. Jazeker, 2019 gaan we het heel wat anders doen dan in 2018! Ja, jij hebt ze ook gehoord overal om je heen de afgelopen week.

Gek toch, dat een nieuw jaar blijkbaar een aanleiding mag zijn voor nieuwe voornemens. Of in dit geval moet zijn. Daar ga je dus al helemaal de mist in met je mindset. 364 gaan we de boel lopen verkloten en dan op dag 365 tadaaaa, krijg je me toch een heldere inzichten. Hilarisch.

Zo werkt dat dus niet lieve mensen. Iedere dag, of beter gezegd iedere dag dat het jou goed uitkomt, daar begin je met een nieuwe stap. Daar kies je voor in het moment dat het past. Dus niet als je depri bent, het een klote dag is, jankende zeurende kids, gedoe op je werk, een auto die niet werkte, lekke band. Dat is duidelijk niet de dag. Het kunnen dan wel juist dit soort momenten zijn dat je denkt, dit wil ik niet meer, het moet anders, het roer om of ik ga hulp zoeken. Dat is reflectie. Stap 1 is dan gezet, en vandaar uit ga je werken richting datgene wat je zo graag anders wilt of wat er moet veranderen.

Maar niet op dag 365.

Mijn heldere moment dat wilde er al een paar keer afgelopen jaar doorheen komen, maar ik liet het niet toe. Maar in oktober vorig jaar (wat klinkt dat lang geleden, maar vorig jaar was 8 dagen terug, dat je het even weet), toen onze zoon out of the blue paniekaanvallen kreeg en twee weken lang 24 uur per dag hiervan in de ban was. Helderder kon ik het niet gepresenteerd krijgen. Oktober tot en met nu heeft in het teken gestaan van hem weer op de rit krijgen, 4x in 2 weken een huisarts bezoeken, nachts huisartsen post moeten bellen, school weer afzeggen, of hem net op school hebben afgezet en 30 minuten later alweer in de auto terug zitten. Je kunt niet anders als je zoon overtuigd is van zijn naderende overlijden, je door zijn autisme niet tot hem kunt doordringen en alle logica vervlogen lijkt.

Het werd me middenin deze zoveelste crisis met hem ineens zo duidelijk, Nicole loslaten wat je in je hoofd hebt, het gaat hem nu echt niet worden. Los laten, los laten, ik hou er van ik ben er echt onwijs goed in, maar dit, deze dreun had ik om de een of andere reden nog even nodig. Er is nu geen tijd of ruimte voor mijn coaching business, de energie, de puf, de tijd, het gaat maar naar 3 dingen. Mijn kids. And so be it.

Het was een van de fijnste dreunen van het afgelopen jaar, de opluchting die ik nu voel de last die van mijn schouders is. Haleluja! Ik mag gewoon lekker mama zijn, en af en toe een mooie website voor iemand maken zodat ik heerlijk creatief kan zijn. Maar meer niet, ik accepteer dat mijn man genoeg verdiend dat ik mijn trots los laat, dat ik de drang naar zelfstandigheid en het hebben van een eigen inkomen gewoon mag laten varen.

Lieve mooie jij, het is okay, het is zo meer dan echt okay om diep te gaan, het niet meer te zien zitten, de wereld verrot te willen schelden, te schreeuwen, janken, gillen. Laat het er zijn, al die frustraties, die boosheid, het is goed je moet er doorheen. Angsten, depressiviteit en verdriet, het is goed. Omarm het, want weet je pas dan, pas dan komt er lucht en ruimte voor alles wat er moet zijn, dan gaat het kloppen.

Dus voel je dat het nu anders moet of mag, dan klopt dat, dan moet je daar naar luisteren. Dat mag nu (niet over 357 dagen pas ).

Namaste,

Nicole

Leave a Reply

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *