Durf je een stap terug te nemen?

We zitten met 6 vrouwen samen en de cursus wordt gegeven door Betty, zij is paardencoach, systematisch coach, hypnotherapeute, heks, en het lijstje gaat nog wel even door. Voor dit alles was ze 23 jaar verloskundige, dit is ook een prachtige achtergrond waar we haar allemaal graag over mogen bevragen. Zo zitten we iedere twee weken samen. We beginnen met thee, veel thee en al snoepend van de M&M’s die ze ons voorschotelt, praten we over van alles en nog wat. Tot dat Betty zegt dat we van start moeten gaan, waarna de neuzen braaf richting haar gaan.

Iedereen zit er anders deze avond. Dit is ook precies wat Betty in ons naar boven wil halen, dat we laten zien en vertellen hoe we er zitten. Deze groep is nu 4 keer samen gekomen. Het is een hele bijzondere, veilige groep, met allerlei karakters. Ieder van ons is op een totaal ander punt in het moederschap. De zoektocht naar het accepteren en omgaan met het hebben van een kind of kinderen met autisme, is waar we doorheen gaan. In het begin verzette ik me hevig van binnen, ik wilde niet mee doen aan deze cursus. Op de achtergrond was er mijn depressiviteit. Het voelde als een hamer beukend van binnen op mijn gevoel, en riep me toe dat ik hier niet heen moest. Ik had ook al eens een mindfulness training doorlopen. Toch was er aan de andere kant mijn nieuwsgierigheid. Ik wil graag nog veel meer leren over mindset en mindfulness. Na de eerste les was het goed, de eerste avond voelde ik al zoveel dat ik wist dat ik hier moest zijn.
Gisteravond voelde ik me dankbaar. Dankbaar omdat ik al zo een lange weg heb afgelegd en al wat verder ben dan de andere vrouwen in de groep. Dankbaar omdat ik mag zien waar zij staan, hun pijn en verdriet en hoe we als groep elkaar steeds een stapje de juiste richting in sturen. 

Het thema gisteravond was ademruimte, wat dit is en hoe je dit gebruikt of in kunt zetten. Voor mij is ademruimte iets wat ik heel erg heb mogen leren. Ademruimte is even een pas op de plaats, in een moment waarin het misschien hoog oploopt. In een situatie met je kind of een ander persoon waarbij het even botst of teveel kan zijn. Ademruimte is letterlijk zelf even je adem nemen. Voelen waar je adem zich bevind, naar binnen keren, misschien even je ogen sluiten en voelen. Voelen voordat je de volgende stap neemt, tot actie overgaat en dan bewogen de communicatie ingaan.

Toen we dit gisteren zo bespraken en oefende, besefte ik me dat ik dit al een poos doe. Zonder te weten dat dit ademruimte heet of wat het precies was. Merkte ik, met name in de communicatie met mijn jongste dochter, dat ik, bewust of onbewust, dit al deed en dat het effect zo groot was. Ik kon haar op die manier beter bereiken. 
Maar ook toen het laatst botste tussen mij en mijn familie, koos ik voor ademruimte. Ik was een dag helemaal van slag. Een dag later, na mijn ademruimte besloot ik, dat het even los gelaten mocht worden. Wanneer onterecht mensen de vinger naar je wijzen, zoals ik dat had, en in hun eigen egoisme dingen van je eisen die onrealistisch zijn, dan zou ik daar eigenlijk direct tegenin willen schreeuwen. Simpelweg omdat het zoveel pijn oproept. Maar ik koos er toen voor de deur uit te lopen, 1 dag de pijn toe te laten, en het daarna bij de ander neer te leggen. Uiteindelijk na drie weken kwam er een telefoontje en heb ik alsnog kunnen zeggen wat mijn pijn was.

Misschien is het voor jou herkenbaar, dat je snel grijpt naar de verdediging. Het roept immers zoveel emoties op, wanneer er een misverstand is, een ruzie met een collega, kind of partner. Je niet lekker in je vel zit en er dan zoveel voor je voeten wordt gegooid dat je het wel kunt uitschreeuwen. Maar ook als je voelt dat je overloopt, je bent te druk, je agenda is te vol, het voelt alsof je overal alleen voorstaat. Neem dan bewust die ademruimte, zonder je even af, of in het moment sluit je ogen of focus je op een punt. En voel waar jouw adem zich bevind, voel van binnen, leg je hand op je hart chakra en ga naar dat gevoel. Je zult merken dat wanneer je dit vaak genoeg toepast, antwoorden meer helder zijn, boosheid, angst of verdriet er mag zijn maar op een fijnere manier. Voor mij is ademruimte, even die stap terug, een korte zelfreflectie, waarin je beseft dat alles er mag zijn maar dat hoe jij hiermee omgaat essentieel is.

Tegenwoordig worden er in iedere plaats wel een mindfulness trainingen gegeven, die zijn ook zeker niet duur! Ik raad het je echt aan om op onderzoek uit te gaan, wie weet wat je tegenkomt!

Lieve jij, dankjewel voor het lezen.