het leven in quarantaine

In quarantaine, verplicht binnen en geen structuur meer

Week 2. Ik heb al een weekje langer verplicht thuis zitten achter de rug. Voor het verplichte niet naar school gaan inging, waren mijn beide kids met verkoudheid thuis. 

Zoonlief was als eerste aan de beurt en was drie weken geleden flink verkouden geworden, de eerste twee weken mocht hij nog wel naar school met een verkoudheid. Voordat dochter verkouden werd had zij een week buikgriep en zodoende verkeer ik al 2 weken in quarantaine. Als kinderen nog echt ziek zijn is het nog niet zo’n ramp, dan draait het om het ziek zijn. Willen ze zelf ook niet zoveel, en functioneren ze in een ander tempo, maar ook de focus ligt ergens ander, bij de ziekte.

Mijn beide kinderen gediagnosticeerd met autisme, als je een beetje begrijpt hoe autisme werkt en hoe deze kinderen varen op structuur, dan kun je enigszins inschatten hoe het er nu voorstaat hier thuis. Ik vond mezelf best stoer hoor. Vorige week toen dochter nog wat snotterig was en niet naar school mocht, stapel boeken ophalen op school. Ik dacht mooi, we gaan aan de slag. Dat zelf aan de slag gaan, dat is leuk voor een paar dagen. Eerlijk, ik kwam niet verder dan haar de naar mij gemailde huiswerk opdrachten te laten maken. Geen boek is aangeraakt. Ik ben geen juf, al helemaal niet de juf van school. Ik heb niet dezelfde werkwijze, ik praat niet hetzelfde, ik gedraag me niet hetzelfde, de ruimte waarin we het schoolwerk maken is ook niet hetzelfde, niets is hetzelfde.

Structuur vrijwel ieder kind in het spectrum vaart erop, wijkt het maar ietsjes af, dan is het de vlam in de pan. Nou en ik ben al wat vlammen gewend, hele bosbranden heb ik doorstaan met zoon en dochter. Twee kinderen met ASS en tegenpolen, elkaar niet kunnen luchten en zien. Kom eens gezellig bij ons avondeten, dan weet je hoe leuk dat is. Bij oogcontact gaat het al los. Het klinkt wat gek om dit te lezen misschien, voor ons is het inmiddels de realiteit en weten niet beter. In mijn vakantie vlog van juli/augustus 2019 die je terug kunt bekijken op mijn instagram. vertel ik daar wat meer over.

Structuur, god wat mis ik je. Eerder was ik je graag kwijt, want oh oh wat houdt ik zelf niet van structuur. Of eigenlijk wel, maar ik mis een gen om goed structuur erin te kunnen houden. Sorry. 
Mijn depressiviteit, bleef nog aardig in toom. Pas afgelopen maandag nadat Rutte op tv liet weten hoe we ervoor stonden kreeg ik ook een flinke deuk. De dag erna, eigenlijk de hele week wel had ik last van angst en voelde ik me bij de supermarkt blootgesteld en onprettig. Deze week heb ik boodschappen in record snelheid gedaan, zonder mandjes en karretjes aan te raken, tasjes rond mijn armen, telefoon om te scannen in mijn hand. En steeds dat drukkende gevoel, ik moet hier zo snel mogelijk uit. Ik werd overmand door verdriet tijdens mijn winkel bezoeken. Een verdriet wat bestond uit, boosheid (want waarom houdt niet iedereen zich aan de afspraken) en zorgen, hoe kan ik ervoor zorgen dat niemand ziek wordt. Dat we allemaal gezond blijven. Een aantal dagen liep ik zo met de wereld op mijn schouders. 

Gelukkig kon op woensdag mijn afspraak met mijn psychologe doorgaan via de telefoon. Een uur hebben we gebeld en dat was fijn. Had het gewoon echt even nodig. 
Maar deze week kwam er echt schoolwerk bij, geen half werk meer met gemailde huiswerkopdrachten. Nee aan de bak. Maandag was het nog leuk met het maken van een planning, op basis van het huiswerk. Woensdag kwamen de frustraties los. Want toen moesten er dingen echt uitgelegd gaan worden. Ja en mama is dus niet de juf of meester van school. De nodige klappen zijn er gevallen, de nodige woorden ook. Maar niet van mijn kant. Ik heb het geincasseerd, ben rustig gebleven en heb heel vaak diep adem mogen halen. Donderdag avond, pas dag 2 van echt het thuisschool uitvoeren was ik bekaf. 

Ik ben niet alleen, de berichten op mijn instagram stroomde binnen, overal dezelfde geluiden. Dat wist ik natuurlijk al, maar in deze rare tijden zijn we meer geneigd elkaar hierover een berichtje te sturen. Het schuitje is nu wel heel erg hetzelfde. Ik heb het maar een beetje los gelaten, de planning van school. Ik kies er wat dingen uit, die maken we en dan laat ik haar gewoon gaan. De stof die ze mee hebben gekregen is veelal herhaling, dat houdt ik maar in mijn achterhoofd. Maar ook, leren is meer dan leren uit boeken, leren op school. Het leven is ook leren. 

liefs nicole

Leave a Reply

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *