Hang naar voorspelbaarheid

Herkenbaar? Willen weten wat er komt, controle, niet van verassingen houden?

Ik sluit me absoluut aan in die rij, althans dat deed ik. Door mijn licht autistische trekjes neig ik wel naar structuur, weten wat er gaat komen, daar heb ik lang tegen geknokt. Het mezelf echt veel te moeilijk gemaakt.

Vaak dacht ik dat door het onder controle te kunnen houden het minder erg zou zijn, of het dan plots zou veranderen in iets compleet fantastisch. Nee, dat is een mega denkfout. Kijk als moeder van kinderen die dus in het spectrum zitten gaat het juist om hun controle, niet zozeer om die van mij. Ik heb heel lang aangebokst tegen die innerlijke kwelling, dat ik wilde dat ze het deden zoals ik dat zou doen. Dat ik wilde dat ze het zo zagen.

Nu zie ik het als het aller, aller grootste geschenk, dat ik van hen mag leren dat het dus niet hoeft. Ik mag loslaten, zij zouden het willen maar kunnen het juist niet. Maar in hun beleving is dat okay, het werkt nu eenmaal zo in hun brein. Hoe mooi dat ik van hen mag leren, leren loslaten, dat ik stukjes van mezelf mag aanpassen en er zelf relaxter door wordt.

Dat geeft zoveel minder druk en frustraties, maar opent ook een pad naar nieuwe inzichten. Niet vastgeroest meer zitten maar ‘go with the flow’. Zoals mijn dochter het ook mooi kan zeggen. Dit is uiteraard niet iets wat ik in een week heb losgelaten. Nope, de irritante koppigheid in mij heeft het echt willen dwarsbomen, maar als je er keer op keer op wordt gewezen, je het onder ogen gaat zien, dan komt het.

Dan laat je het gaan, en dan voel je van binnen dat het anders mag zijn, het is ook goed als het onvoorspelbaar is, daar zie ik zoveel schoonheid in, kan ik letterlijk kippenvel van krijgen.

Namaste,