It takes a village

Okay, dit is echt iets waarvan ik al een tijd dacht, dat inzicht, of beter dat late inzicht wil ik met jullie delen.

It takes a village….. Ik vond dat altijd maar een vaag iets, dan dacht ik van hoezo heb je een dorp nodig om een kind op te voeden. Want in die context wordt deze zin vaak gebruikt. Dat het meer dan 1 persoon of meer dan alleen de ouders zijn die een kind nodig heeft om opgevoedt te worden.

Dat resoneerde niet echt met me. Vond het vaag en veel bla, bla, bla. Niet mijn ding. Ik houdt van duidelijk en helder en dit was me te zweverig. Pas sinds kort kwam deze zin bij me binnen en zag ik wat het grotere geheel is. Ik besefte me ook dat ik dus al jaren en jaren in de constructie van deze zin leef en kinderen opvoedt. Nou Nicole, weet niet onder welke steen je hebt gezeten. Want alle gesprekken met alle moeders ooit, of het nu was op het schoolplein of bij de supermarkt, ze vallen onder deze zin. Of de talloze gesprekken met leerkrachten, ib’ers, psychologen, pscychiaters, ambulante hulpverleners, systeemtherapeuten, coaches, huisartsen. 

Nou echt, het is toch ook gewoon te zot dat ik na 20 jaar pas voel wat hier nu mee bedoeld werd, en dat ik ook mag ervaren dat het zo hoort. Je kunt niet in je eentje een kind groot brengen, want de realiteit van alledag is er juist volledig op ingericht dat dit ook niet hoeft. 
Nu, ik lieg misschien een beetje, thuis sta je er uiteraard wel zelf voor met wel of niet een partner aan je zij. Maar buiten dat om, jij bent niet alleen. Ik was nooit alleen. Maar dan mijn volgende punt, komt volledig op hetzelfde neer. Nog mooier besef ik me dat ik dus ook voor een ander deze zin ben.

Kijk Nicole, ja ik zeg dit nu even tegen mezelf. Lieve Nicole en jij dan met jouw depressiviteit en burn-out, dat hoef je toch ook niet alleen te doen?
Grappig dat ook ik me wederom niet besefte dat ik zelf al jaren geholpen wordt door deze zelfde zin. Zoveel ongelooflijk bijzonder mensen om me heen die me helpen en ondersteunen op zoveel manieren en momenten. Maar het allermooiste van dit, ik mag het zelf ook doen. Ook zijn voor jou, voor de ander.

Van,  wat is dit zweverig wat een onzin zeg, ben ik gegaan naar verdorie wat is dit toch onwijs mooi. Dat kun je soms hebben die momenten, nou die kan ik behoorlijk vaak hebben. Hoe noemen ze dat, het kwartje valt? Ja dat is het zeker.
Deze afgelopen twee weken waarin het ontzettend slecht met me gaat, de lockdown me de keel dicht knijpt en ik gedachten heb die ik niet wil hebben. Ben ik blij dat ik durf te delen, open en eerlijk, en dat jullie dan zo ontzettend veel moois voor mij mogen betekenen mijn Village. Dat besef dat ik niet alleen ben voelt sterker en dat gun ik jou ook. Jij mag ook weten dat jij niet alleen bent, durf te delen, of je nu praat, schreeuwt of schrijft. Doe iets en laat je emoties zien, want ik geloof sterk dat dit altijd het begin zal zijn naar iets nieuws, een stap vooruit. Hoe diep de pijn ook zit, heling begint bij delen.